Αθλητισμός και αναβολικά

Ο χώρος του αθλητισμού πάντοτε αποτελούσε αντικείμενο θαυμασμού και πρότυπο μίμησης προς τους νέους.

Για αυτό το λόγο οι όποιες αρνητικές εκφάνσεις του έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα.

Δυστυχώς ακούμε ότι τα κρούσματα αυτά δεν λείπουν από τους χώρους όπου οι γονείς εμπιστεύονται τα παιδιά τους για τη σωματική τους άσκηση.

Καλώς ή κακώς έχει ταυτιστεί η καλή επίδοση και ο πρωταθλητισμός με την χρήση διάφορων σκευασμάτων πολλά από τα οποία θεωρούνται ακατάλληλα για την υγεία μας.

Η χρήση αναβολικών από τους αθλητές για παράδειγμα είναι ασφαλώς μια πράξη παρανομίας για αυτό άλλωστε οι αθλητές τιμωρούνται αυστηρά.

Η χρήση τέτοιων ουσιών καταργεί την έννοια της ευγενούς άμιλλας προβάλλει τον ανταγωνισμό και τη νίκη με ανέντιμα μέσα.

Οι αθλητές οφείλουν να είναι σωστά πρότυπα για τους νέους, να διδάσκουν την εντιμότητα, τη σημασία της προσπάθειας και τη συμμετοχή σε ατομικά ή ομαδικά αθλήματα, γενικά στον αγώνα.

Και αυτό γιατί είναι γνωστό πως στους αγώνες σημασία δεν έχει η νίκη αλλά η πορεία προς αυτή, που μάλιστα συμβολίζει την προσπάθεια για την πραγματοποίηση οποιοδήποτε στόχου.

Δυστυχώς όμως εκτός από τους ηθικούς κινδύνους ελλοχεύουν και αλλιώς πιο σημαντικοί που αφορούν την υγεία.

Είναι αποδεδειγμένο ιατρικά πως η χρήση τέτοιων χημικών ουσιών βλάπτει σοβαρά την υγεία και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που εκτός από τις παραμορφώσεις του σώματος εγκυμονείται και ο ίδιος ο κίνδυνος του θανάτου.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι περιπτώσεις 2 Γερμανίδων αθλητριών.

Συγκεκριμένα η Χάιντι Κρίγκερ πρώτη στη σφαιροβολία στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1986 υποχρεώθηκε σε αλλαγή φύλου λόγω των αυξημένων ανδρικών ορμονών που είχαν εισαχθεί στον οργανισμό της ενώ η Ρίκα Ραινις κολυμβήτρια που σε ηλικία 15 ετών κέρδισε 3 χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς της Μόσχας και που από τα 18 της αντιμετώπιζε καρδιακά προβλήματα . Σε αυτό μερίδιο ευθύνης έχει αφενός η κοινωνία που επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση τους και αφετέρου η διαφήμιση που παρουσιάζει το σωματικό « κάλος » να επιτυγχάνεται με την χρήση αυτών των ουσιών. Δεν θα πρέπει ασφαλώς από αυτή την προσπάθεια να λείπει ο γονέας και το σχολικό περιβάλλον που από νωρίς μπορούν να συμβουλεύουν τα παιδιά και να τα ενημερώνουν απέναντι σε αυτούς τους κινδύνους αλλά κυρίως για να προβάλλει σωστά και ηθικά πρότυπα.