La mia squadra(η ομάδα μου)

Πρεμιέρα σήμερα στη Football League και για 2η συνεχόμενη χρονιά ο ΠΑΣ Λαμία δίνει το παρόν.

Ένα παρόν διαφορετικό με πέρυσι, όχι τόσο δυνατό και εκκωφαντικό, αλλά με διδαχή και γνώση, από τις περυσινές τραυματικές εμεπιρίες που συνέλεξε η ομάδα.

Πάθαμε και μάθαμε, όμως το καλό στην όλη ιστορία, είναι πως μαθαίνουμε γρήγορα και προχωράμε σε σωστές αποφάσεις, χωρίς να βιαζόμαστε και όχι με προχειρότητες.

Από την περυσινή Λαμία απομακρύνθηκε ότι βαρύδι την κρατούσε πίσω και δεν είχε να της προσφέρει τίποτα μα τίποτα απολύτως.

Εξαφανίστηκαν όλοι όσοι λυμαίνονταν και καρπώνονταν από αυτή και τελικά της στέρησαν πολκά πράγματα, ακόμη και την άνοδο!!!

Φέτος τα πράγματα άλλαξαν, τόσο πριν όσο και μετά τα capital controls.

Η ομάδα στήθηκε διαφορετικά και αρχίζει να κτίζει στη Β' Εθνική. 

Πρώτα απ' όλα έφτιαξε στεγανά, ώστες να μην μπορεί κανείς να την αγγίξει και κατά δεύτερον, φτιάχνει τις δημόσιες σχέσεις της και τις δημόσιες τοποθετήσεις της.

Έχει επικοινωνία με τα κέντρα, ΕΠΟ και ΕΠΑΕ, δηλώνει παρόν και εκπροσωπείται σε κάθε συνέλευση, από ανθρώπους που ξέρουν και γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις.

Οι πουθενάδες τέλειωσαν για τη Λαμία.

Αυτά στο διοικητικό και επικοινωνιακό κομμάτι της ομάδας, γιατί υπάρχει και το αγωνιστικό.

Εκεί τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Ο μεγαλομέτοχος, Πανουργιάς Παπαϊωάννου, εμπιστεύθηκε έναν προπονητή, τον Σούλη Παπαδόπουλο, με γνώση, με εμπειρία, με όρεξη για δημιουργία και διακρίσεις, μιας και διανύει υα 48 του χρόνια.

Έστησε μια ομάδα δυνατή, να αγωνίζεται και να ματώνει. Η Λαμία θα παίζει το στυλ του Παπαδόπουλου, "με το μαχαίρι στα δόντια".

Αυτό έχει δείξει σε όποια ομάδα κι αν δούλεψε, είχε επιτυχίες και είχε και πίεση. Πολλή πίεση και αυτό του αρέσει, "χωρίς πίεση δεν ζω" δήλωσε.

Και αναφέρομαι σε αυτό, γιατί αν κοιτάξουμε πίσω από τα λόγια και δεν πιαστούμε από τις λέξεις, ο Σούλης, δηλώνει Λαμία, είναι Λαμία, αλλά ποια Λαμία.

Την ομάδα που έκανε να παραμιλά το πανελλήνιο, με την αγωνιστικότητά της, τη μαχητικότητά της και αποτελούσε φόβητρο για κάθε αντίπαλο, η Λαμία που έκανε "πολλές κηδείες" σε ιστορικές ομάδες.

Η Λαμία που ήταν ΟΜΑΔΑ.

Δεν θα μπω σε καμία των περιπτώσεων σε θέματα τεχνικής-προπονητικής.

Δεν έχει καμία αξία να μπούμε στη διαδικασία να εξετάσουμε αν θα παίζει μπάλα η ομάδα, αν ξέρει να παίρνει ή να κλέβει αποτελέσματα.

Η εικόνα που μας δίνει η ομάδα είναι μια και μοναδική. Η ομάδα είναι ετοιμοπόλεμη. 

Άλλωστε όλοι γνωρίζουμε τις περισσότερες ομάδες του ομίλου και ξέρουμε τον τρόπο παιχνιδιού τους.

Οι ενασχολούμενοι όχι όλοι. Και εξηγούμαι:

Όποιος νομίζει πως υπάρχει φαβορί στη Β' Εθνική και χρίσει πρωταθλητή και ομάδα που θα πάρει την άνοδο, πλανάται πλάνην οικτρά.

Πέρυσι τέτοιον καιρό, αν εξαιρέσω ΑΕΚ στο Νότο και Ηρακλή στο Βορρά, που φαίνονταν και ήταν διαφορετικές ομάδες από τις υπόλοιπες και το βασικό, είχαν ΤΟ ΣΠΡΩΞΙΜΟ, για να θυμηθούμε ποιες ήταν τα φαβορί.

Ειδικά στο Βόρειο όμιλο έπαιζε πολύ το όνομα του Αιγιανιακού, του Ολυμπιακού Βόλου, του Απόλλων Καλαμαριάς, της Λάρισας και της Ζακύνθου.

Από αυτές τις ομάδες, η Λαμία πήρε στο γήπεδο παραπάνω βαθμούς(46), ο Ολυμπιακός Βόλου(45), η Λάρισα(42), η Ζάκυνθος(36) και έπαοξε play out και τρόμαξε να σώσει την κατηγορία, ενώ Αιγινιακός και Καλαμαριά ΥΠΟΒΙΒΆΣΤΗΚΑΝ!!!

Από κει και πέρα, οι μόνες ομάδες που πήραν ΚΑΝΟΝΙΚΌΤΑΤΑ πιστοποιητικό συμμετοχής για Football League και Super League, είναι η Λαμία και ο Απόλλωνας Αθηνών, οι άλλες έτρεχαν τελευταία στιγμή και με αναβολή στην αναβολή να εξασφαλίσουν συμμετοχή στην κατηγορία.

Και ένα τελευταίο. Και το Πρωτάθλημα να πάρει κάποια ομάδα, αν δεν έχει ΑΔΕΙΑ δεν θα ανέβει στην Α' Εθνική. Αυτό κρατείστε το στο πίσω μέρος του μυαλού σας.

Το μόνο που πρέπει να ξέρετε είναι πως η Λαμία είναι ΟΜΑΔΑ, σε όλα της.

Κι αν μη τι άλλο είναι η ομάδα μας, είναι η ομάδα μου, "La mia squadra"...

Υ.Γ Καλή αρχή και καλή χρονιά στον ΠΑΣ Λαμία.