To κατάστιχο της Σκιάς‏

Καλημέρα και καλό στέγνωμα σε όλους. Τόσο νερό που έχει πέσει τις τελευταίες μέρες κοντεύουμε να γίνουμε βατράχια και να αρχίσουμε να κοάζουμε. Και σήμερα μουντή μέρα και μουντή διάθεση παντού, πόσο μάλλον σε μένα που ζω στις σκιές. Κι εφόσον είμαι στα κάτω μου, λέω να τα χώσω όπου βρω για να ξεσπάσω. Μαύρο παντού, όπως κάναν οι χωρικοί στον Μαυρογιαλούρο. Ιδού λοιπόν το μαύρο κατάστιχο της Σκιάς:

Μαύρο, κατάμαυρο στα δύο κόμματα που μας έχουν ρημάξει τη ζωή και τη χώρα επί 39 χρόνια.

Μαύρο στους αριστερούληδες που αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί, αλλά στη πραγματικότητα θέλουν να συντηρήσουν ότι πιο σάπιο κι αρτηριοσκληρωτικό ζει στην ελληνική κοινωνία.

Μαύρο στους σκληροπυρηνικούς δεξιούς που ακόμα τραπεζώνουν με αμνοερίφια τους βουλευτές της περιφέρειάς τους, προσδοκώντας εν έτει 2013 σε διορισμούς στο Δημόσιο.

Μαύρο στον Δεσπότη Φθιώτιδος που απαιτεί εκβιαστικά από μικρές ενορίες με ελάχιστο και υπέργηρο εκκλησίασμα να  στέλνουν 100άδες ευρώ στην έδρα της Μητρόπολης ανά τακτά διαστήματα. Αραγε από που?

Μαύρο στους αποθρασσυμένουν έλληνες νεοναζί, που θεωρούν εαυτούς ως γνήσιους απόγονους του Αχιλλέα κι ας μοιάζουν εμφανισιακά περισσότερο με τον τούρκο Σεΐζη απ' το "Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται" παρά με τον ομηρικό ημίθεο. Και μιλάνε συνεχώς για τον "πρόγονό" τους τον Πλάτωνα, ενώ   δεν ξέρουν καλή γραφή κι ανάγνωση και το πιο φιλοσοφημένο έντυπο που έχουν διαβάσει στη ζωή τους είναι το Νίτρο.

Μαύρο στους γονείς που μεγάλωσαν παιδιά που βρίσκουν "διασκεδαστικό" το να δέρνουν μετανάστες στα φανάρια.

Μαύρο στον ΑΝΤ1 που δεν έχει δισταγμούς να διακόψει στον αέρα τον αντιμνημονιακό Βαρουφάκη, ενώ δεν διανοήθηκε να διακόψει τα πλάνα απ' τον ξυλοδαρμό της Κανέλλη ούτε βέβαια διέκοψε ποτέ τη ζωντανή μετάδοση την ώρα που ο φρέσκος εθνοπατέρας Χαϊκάλης έβριζε χυδαία συνομιλητή του.

Μαύρο στον Πρετεντέρη, τον πιο γλοιώδη κάτοχο δημοσιογραφικής ταυτότητας στην Ελλάδα.

Μαύρο σε όσους χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τον καταιγισμό τουρκικών σήριαλ, λες και τόσα χρόνια είχαμε πήξει στον ποιότητα από τις ελληνικές σαπουνόπερες της οκάς. Εζέλ εναντίον Ντένη Τράπουλα και Φατμαγκιούλ εναντίον Ευλογητού, σημειώσατε ένα μεγάλο Χ και απλά κλείστε τη τηλεόραση και βγείτε μια βόλτα να ξελαμπικάρετε. Τόση "ποιότητα" μαζεμένη δεν αντέχεται.

Μαύρο στον καταιγισμό τηλεμαγειρικής. Με τόσο βομβαρδισμό από σως, τουίλ, φιλέτα πάπιας, καρπάτσιο, σούπες βελουτέ, μπρικ αστακού κλπ μερικοί ξεχνούν ότι έχουμε  κρίση και δεν διαθέτουν φράγκο ούτε για ψωμοτύρι. Ασε που προχθές βράδυ ο γείτονάς μου ο Θανάσης τσακωνόταν με τη γυναίκα του, γιατί δεν ακουγόταν το σέλινο στη φασολάδα.

Μαύρο στους άθεους, όχι για  τα πιστεύω τους αλλά για την αλαζονεία τους που τους κάνει να θεωρούν τους θρήσκους "πρόβατα" ενώ αυτοί θεωρούν τους εαυτούς τους ότι είναι οι Εκλεκτοί που κατέχουν την Απόλυτη Αλήθεια.

Μαύρο στους ροκάδες και σε όσους ακούν έντεχνο, γιατί κι αυτοί θεωρούν όσους ακούν λαϊκά ως απολίτιστους και μη ψαγμένους μουσικά, χωρίς να σέβονται τη διαφορετικότητα στα γούστα του καθενός.

Μαύρο στους οργανωμένους οπαδούς  όλων των ομάδων, γιατί καταδυναστεύουν κι ανεβοκατεβάζουν διοικήσεις κι είναι ο κύριος λόγος που σχεδόν κανείς σοβαρός επενδυτής δεν μπαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο και βέβαια έχουν διώξει από τα γήπεδα όλους τους υγιείς φιλάθλους που αγαπούν το ποδόσφαιρο.

Μαύρο σε όλες τις οπαδικές εφημερίδες, γιατί δημιουργούν οπαδούς-ταλιμπάν και συναγωνίζονται καθημερινά ποια θα δηλητηριάσει περισσότερο τις ψυχές των φιλάθλων με πρωτοσέλιδα μίσους και άρθρα που γράφονται από κρετίνους και απευθύνονται αποκλειστικά σε κάφρους.

Μαύρο στον Μουρίνιο, γιατί έχει ευνουχίσει μερικούς από τους καλύτερους παίχτες του πλανήτη κι έχει κάνει ένα γιγαντιαίο σύλλογο να παίζει χειρότερο κατενάτσιο κι από την Προοδευτική της εποχής Σούλη Παπαδόπουλου.

Μαύρο διαχρονικό και στον αιώνα τον άπαντα σε όσες γυναίκες εξακολουθούν να φοράν κοθόρνους και περπατάνε σαν μεθυσμένοι πιγκουίνοι, νομίζοντας ότι είναι σέξυ.

Κι όσοι κουράστηκαν μ' αυτή τη λίστα... μαύρο και σ' αυτούς.

Να είστε όλοι καλά.

Σημ: οι προσωπικές γνώμεις και απόψεις του κάθε αρθρογράφου, είναι προσωπικές και εκφράζουν αυτόν και μόνο αυτόν.