Η τρόικα, πέρδεται;

Τελικά με τόσο παραμύθι που έχουμε φάει, θα πιστέψουμε τα πάντα.

Έχουμε μετουσιώσει τον κάθε τυχάρπαστο χαρτογιακά σε μέγα θεάνθρωπο και ξεχνάμε πως δεν είναι δα κάτι ξεχωριστό από μας ο οποιοσδήποτε.

Από που ν' αρχίσω και που να τελειώσω, από την τοπική κοινωνία και ποιοι είναι αυτοί που συγκεκριμένα πόστα, εξ αιτίας του ωχαδερφισμού, τα έχουνε κάνει προεδρικούς θώκους;

Να συνεχίσω με τους πολιτικάντηδες-κωλοτούμπες και ευκαιριακούς στριμοχτοκωλιάρηδες της μιας φωτογραφίας;

Τέλος καταλήγω στους μέγα ευρωπαίους, που τα τελευταία 100 χρόνια δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα και πουθενά, σε καμία πτυχή της κοινωνίας μας, από τον πολιτισμό έως τον αθλητισμό.

Κοιμηθήκαμε για τα καλά, μας κάρφωσαν τη βελόνα στον ορό και από φυσιολογικός ορός, έγινε υπνωτικό ταχείας εφαρμογής και μακράς διάρκειας.

Εκεί που φορούσες ένα σκισμένο παντελόνι και σε κορόιδευαν όλοι, άμα το φορούσε ο πακετάς ήταν μαστ.

Τα έχωνες εσύ σε μιλανέζικο οίκο για να είσαι κουπεπέ και στην τρίχα, κι ο λεμές παρουσιαζόταν με τη σαγιονάρα στο πανηγύρι του χωριού, ''είδες πόσο απλός είναι και τι φοράει, παρά τι χαρτί που έχει...''.

Αμ στο ρεπορτάζ, τη μέρα που πέθανε ο Ελύτης, έπιασαν και έναν ''επώνυμο'' παραλιακό για ναρκωτικά, 30'' για τον Ελύτη, 10' – διαφημίσεις και τούμπαλιν για τον κύριο Τάδε, με το κάμπριο και τις γκομενίτσες.

Εγώ αρνήθηκα να μπω σ αυτό το παιχνίδι, είχα άλλες αρχές, τιμούσα και θαύμαζα τον διπλανό μου, έπαιρνα ότι καλό είχε, σεβόμουνα την οντότητά του.

Ποτέ όμως δεν θεοποίησα κανέναν, όποιος και αν ήταν αυτός, με μότο αυτό που είχε πει ένας προπονητής ''11 αυτοί και 11 εμείς'', εγώ το έβαλα στη ζωή μου.

Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και είπα '' ποιος είναι αυτός, ότι έχει σπουδάσει αυτός το σπούδασα κι εγώ'', ίσοι είμαστε.

Μ' αυτή την αρχή αμφισβήτησα όποιον ''το παιζε'', όποιον σήκωνε τη μύτη ψηλά, όποιος ήταν δήθεν, όποιος στόχευε ψηλά με δόλιο τρόπο.

Επίσης δεν γούσταρα ποτέ τους αλλοτριωμένους, αυτούς ντε που τα παίρναν.

Πάντα πλήρωνα αξία, ποτέ υπεραξία, ήξερα να μετρώ τον εαυτό μου και τις υπηρεσίες μου, οι άλλοι είχαν πάρει ψηλά τον αμανέ.

Όμως επειδή στην Ελλάδα ζούμε, πολλοί συνήλθαν και ξύπνησαν, δεν άντεχαν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, και πάνω απ' όλα δεν άντεχαν την κριτική, που σημειωτέον στας ευρώπας δεν υπάρχει.

Εδώ διαφοροποιούμαστε από δαύτους, για μία ακόμη φορά.

Με τα πολλά και τα λίγα, ο δύσμοιρος επαρχιώτης, που κατέβηκε στο άστυ για να γίνει θυρωρός, και να ανεβαίνει με άδεια στο χωριό του διατυμπανίζοντας: ''ελάτε στο κέντρο να δείτε πως ζει ο κόσμος'' και που έγραφε στον τοίχο '' έξω οι βλάχοι από την Αθήνα'', αυτός ή τα παιδιά του, κάνοντας μια επανεκκίνηση(ριστάρτ που λένε και στο χωριό τους), άρχισαν να ζητάνε χωτιάτικο ψωμί, χωριάτικο αυγό, φέτα παραγωγής μας, ντόπιο κρέας και γνήσια προϊόντα της μάνας γης.

Μέγα επίτευγμα της Ελλάδας, της χώρας μας,

Έρχομαι τώρα στα συνεταιράκια μας, τους απίστευτους απατεώνες και ενίοτε δολοφόνους Ευρωπαίους.

Ποτέ δεν κατάλαβαν πως ζουν, που ζουν και γιατί ζουν.

Επαναλαμβάνω, ότι καλύτερο είχαν το έχασαν με τη μετανάστευση στη Δύση, οι τυχοδιώκτες(αυτοί που διώκουν την τύχη τους) παράτησαν τας ευρώπας για άλλες πολιτείες, προς δυσμάς.

Δεν έχει παρουσιάσει τίποτα τα τελευταία 100 χρόνια.

Εμείς πολιτισμό, αυτοί την κατάβαση από τα δέντρα, σίδερα και λαμαρίνες, ακόμη και πόλεμο δεν ήταν ικανοί να κάνουν, σε μας έπεσε το όλο βάρος.

Εμείς κοινωνικό κράτος, ανεξάρτητα από πολιτικά κόμματα και ιδεολογίες, αυτοί οικονομικό κράτος και μόνο αυτό.

Βλέπετε, τα κράτη δύο ταχυτήτων με εύρωστο βορρά και φτωχό νότο έτσι μόνο ευδοκιμούν, ενώ στο Ελλάδα ποτέ δεν έγινε κάτι αντίστοιχο.

Όμως πόσο υγιής είναι η Ευρωπαϊκή οικονομία, αυτή η μπρουρδοκλανιά των Βρυξελλών, σαν τα λαχανάκια τους;

Μας κούρασαν να μας ευχαριστούν, μας κούρασαν να μας διακαιώνουν, αφού:

1] εκείνος ο Κλιν-ντον νταν ντιν ντον, μας είπε συγνώμη...για χούντες, παραχούντες, παρακράτη και την Κύπρον.

2] μας δικαίωσαν στον Κόλπο, όταν τους ήρθε κόλπος...

3] είπαν πως έπρεπε να έχουνε ακούσει την Ελλάδα, για τη Γιουγκοσλαβία και το Βαλκανικό...

και άλλα πολλά, οι άνθρωποι των δέντρων μετάνιωσαν.

Το άσχημο είναι πως κι εμείς τσιμπήσαμε και το πληρώνουμε, με το συνεταιριλίκι μας.

Δε γίνεται ρε φίλε, να είσαι μέσα στο ίδιο το μαγαζί, να έχεις μερτικό, και να μου παίρνεις το κεφάλι.

Δε λέω, μπορεί να έχεις τα δίκια σου, αλλά κι εγώ έχω δίκια:

- τι σύνορα είναι με τη τουρκιά, ελληνικά η ευρωπαϊκά;

- ποιος έκανε σκάνδαλα, με όπλα και τηλεπικοινωνίες, με πιέσεις, μίζες και λαδώματα, και δεν μας τον δίνεις, να τον δικάσουμε και να πει τις αλήθειες...με τηλέφωνο Ζίμενς.

- ποιος μας φόρτωσε την δική σας ολυμπιάδα, γιατί τη δική μας δεν πρόκειται ποτέ να τη δέιτε και να τη φτάσετε;

- ποιος άνοιξε τα λιμάνια και τα τελωνεία και μας το επιβάλλατε, οι ευρωλατίνοι στα ξαδέρφια τους από λάτιν-αμέρικα με τα πάμφθηνα προϊόντα και σε μας φορτώσατε τα τσάι-νις.

- ποιος τελικά ξέρει τα οικονομικά μας, εσείς ή εμείς;

Εμείς ρε σουρεκλεμέδες ευρωπαίοι, δεν βγάλαμε ποτέ νόσο των χοίρων, δεν τρελάθηκαν οι αγελάδες μας, δεν νόσησαν τα πουλερικά και δεν μπλέξαμε τα μπούτια μας ά-λογα με μοσχάρια.

Επίσης ποτέ το νόμισμά μας, ασχέτως της αξίας του δεν ήταν ραλάκι, σαν το ευρώ, το τρελλό νόμισμα.

Τη συγχωρεμένη τη γιαγιά μου να έβαζα, τον πρώτο μήνα θα το κανε χάρτινο, όπως αμέρικη, που λέγε και μια διαφήμιση.

Εσείς όμως θεοί, ξέρετε τα πάντα, κάνετε ένα σωρό κιεςμάλα και μετά από καιρό πάλι θα μας δικαιώσετε.

Ένα να ξέρετε, ο έλληνας πάντα το κεφάλι σκύβει, ποτέ το κορμί, τον φυλάει τον κώλο του.

Αρνούμαι να δεχθώ την ευρωπαϊκή σας πολιτική και ιδεολογία.

Αρνούμαι να δεχθώ την ευρωπαϊκή σας κουλτούρα.

Αρνούμαι να δεχθώ την τρόικα, το μνημόνιο και τις κωλοτράπεζές σας.

Αρνούμαι να δεχθώ την... ανθρωπιά σας.

Είμαι Έλληνας, είμαι καλύτερος από εσάς σε όλα, μα σε όλα όμως, έχω άλλα πράγματα να κάνω, παρά να θεοποιήσω τροϊκανούς, τραπεζίτες και γκόλντεν μπόις.

Θέλω να διαλογιστώ, να σκεφθώ και να απαντήσω στο μέγα ερώτημα:

Πέρδεται η τρόικα;

Υ.Γ. Με σένα μλκ έλληνα θα τα πω άλλη φορά...

Ηλίας Ζαχάρης